Ervaring Winter Experience Hike
Hoe ziet een Winter Experience Hike er van dichtbij uit? Lees het hieronder het dagverslag van Janneke van Aartrijk, deelneemster in 2015.
In het roze met de helikopter via de IKEA naar de rekstok…
Oftewel… de Winter Experience Hike 2015 in het kort. Voeg daarbij een weekend aan het eind van november, een lekker guur weertje, 50 enthousiaste deelnemers en een zeker zo enthousiaste organisatie en je hebt een topweekend in het Brabantse land. Zelfs als dit je eerste Scoutingervaring is…
Het idee begon een paar weken eerder toen mijn collega op het LSC vroeg of ik samen met haar een weekend wilde lopen. Tuurlijk joh, ik vind wandelen wel leuk, dus prima. Dat het niet zomaar wandelen was, werd duidelijk uit de eerste mail; hoe je een rugzak moet inpakken, wat er allemaal in moet (help, past dat wel), er moest een teamnaam komen met een thema dat we het weekend konden doorvoeren (alles voor de punten!) en de dag van te voren moesten we de startlocatie zelf bij elkaar puzzelen – uiteraard ook voor punten. Tot zover ging het goed, ludieke naam: Pink Wins – check, startlocatie – als 2e bij elkaar gepuzzeld – check, roze items geshopt – check.
Dan nog maar een paar keer buienradar checken. Ongeveer alles was de afgelopen dagen al voorbijgekomen: regen, storm, sneeuwwaarschuwing en kou, maar voor nu zag het er best goed uit. Dus tas pakken, tas herpakken, nog een keer kiezen of die roze Scouting-capuchontrui er echt niet in past, en dan rennen naar de bus. Op naar Breda Prinsenbeek!
Met een doosje pasta dineren we nog even in de trein. Je weet immers nooit wat we nog allemaal moeten gaan doen vanavond. 18.45u vrijdagavond: we zijn er bijna. De roze items gaan aan; beenwarmers, muts, handschoenen, col, zonnebril (is een aanrader), mascotte, en het teamlabel aan de tas. Wij zijn er klaar voor. Bij aankomst is gelijk duidelijk dat die ludieke teamprijs ons niet kan ontgaan: is het verbazing of vermaak wat ik zie bij de anderen? Wij vinden het in ieder geval prachtig.
Een paar uur later lijkt het alsof we midden in een aflevering van ‘Wie is de Mol?’ zijn beland; in het donker op zoek naar codes in het bos. Zouden andere groepen ze wel hebben laten hangen en…zullen wij ze laten hangen? Met op de achtergrond een uil blijkt dat we het ‘op het pad blijven’ íets te letterlijk hebben genomen. Gelukkig mogen we nog glow-in-the-dark bowlen en een oleaat oplossen, zodat we de eerste avond toch goed afsluiten met een heerlijke hamburger van Corien (smullen!) bij het kampvuur. Dit kunnen we!
Kamperen is best leuk, eind november met regen en kou ietsje minder, maar om 6.34u op zaterdagochtend met muziek gewekt worden… mmmmm. Strak op tijd rennen we daardoor wel om 8.15u weg voor de eerste opdracht van de dag. Dankzij de oude, vertrouwde lagere school-lineaal in één keer het goede punt bepaald. Dit wordt een lange dag. Was het vorige week echt nog 15 graden? Nu is het 5 graden met regen, hagel en wat natte sneeuw. Ruim 20 kilometer en zeven uur later zijn we waar we wezen moeten. Dat is na een helikopter-routetechniek, een touwparcours met ringwerpen, het eten van meelwormen (echt alles voor de punten), een filmpje met de route, een kayaktocht met bij aankomst broodje saté van Corien, een doolhofroute, veel foto’s en vragen. We did it! En nog best snel ook zien we als we de tent opzetten: de meeste teams moeten nog binnenkomen.
Na een goed warm kampvuur, veel gezelligheid met de andere deelnemers en organisatie, een lekkere hutspot en boerenkool maaltijd, onze aangeschafte lokale lekkernij ‘het Bosuiltje’ en een goede nacht in de tent zijn we er ’s ochtends weer helemaal klaar voor. Een goed ontbijtje met ei en spek en de verrassing van Sint in onze schoenen doen de rest. Klaar voor de laatste dag, waarbij we zelfs door goede looptijden in de laatste groep mogen starten. De meegesjouwde IKEA-gids (zeker bijna 1kg) levert de eerste antwoorden van de route. We kunnen op pad!
De rugzak zit iets minder en de benen moeten even op gang komen, maar we hebben een zonnetje en een mooi bos voor onze neus. Via plaatjes en vragen komen we bij de door ons gevreesde rekstok. Bij gym vroeger zeker niet onze favoriet. “Doen scouts dit ook?”, vroegen we ons vooraf af. Gelukkig hoeven we alleen maar te hangen en plaatjes te onthouden. Dit kunnen we best als roze dames. Op naar Breda om, via heel veel geveltjes, met ons hoofd in een lampenkap-panoramafoto te kijken waar het eindpunt is. Een klein beetje van koers komen we er toch aan. Wat blijkt: we zijn zelfs vierde geworden van de tien teams! Super tof en zeker een weekend om niet te vergeten.
Janneke van Aartrijk werkt als communicatieadviseur bij Scouting Nederland. Zelf heeft ze geen Scoutingachtergrond. In deze blog vertelt Janneke hoe ze een typisch Scoutingevenement, de Winter Experience Hike, ervaren heeft.